پاك شدن گناهان كبيره با گريه بر امام حسين(ع)

گريستن بر خاندان پيامبر به ويژه وجود نازنين حضرت سيدالشهدا(ع)، قلب‌ها را زلال، دل‌ها را عاري از كينه و نفرت و انسان را مانند كودكي تازه تولد يافته از مادر پاك و منزه مي‌كند.

همانا حسين‌بن علي(ع) براي اعتلاي اسلام ناب جدش رسول خدا (ص) پا به قتلگاه خويش گذاشت پس برماست كه با گريه بر حسين بن‌علي(ع) اندكي از داغ دل پيامبر(ص) و خودمان بزداييم و دلمان را در اين ورطه جلا دهيم.

امام رضا(ع) در توصيف سيره‌ي امام كاظم (ع) و در رئاي عزاي سالار شهيدان فرمودند: همانا روز حسين (ع) (عاشورا) مژه‌هاي ما را از شدت گريستن مجروح اشك‌هايمان جاري و عزيز ما را در سرزمين بلا گرفتار كرد و ما را تا روز واپسين ميراث‌دار گرفتاري و بلا نمود پس به مانند حسين (ع) گريه كنندگان بايد گريه كنند زيرا كه گريه بر او گناهان كبيره را از بين ببرد.

امام رضا(ع) در ادامه فرمودند: هنگام محرم پدرم ديگر نمي‌خنديد و پيوسته محزون بود تا پس از سپري شدن ده روز، و هنگام روز دهم روز مصيبت با حزن و گريه مي‌فرمود: اين همان روز كشته شدن حسين (ع) در آن است.

منابع حديث:
شيخ صدوق الامالي، الحطبي السابع و العثرون، بحارالانوار ج ۴۴، ص ۲۸۳، باب ۳۴، ثواب البكار علي مصيبته.

وسايل الشيعه، ج ۱۴، ص ۵۰۴، باب ۶۶.